تقاطع همین خیابان میرداماد ( که روزنامه ما در آن واقع شده) و خیابان حضرت ولی عصر علیه السلام چند سال است یک بوم بزرگ بر دیوار نقش بسته که بر روی آن در کنار تصاویر امام و رهبری عکس چند شهید اقلیت ترسیم شده است.

بالای این تصاویر هم آیه از قرآن بدین مضمون نوشته شده که جزای کار خیر پیروان ادیان الهی ( یهود و مسیحی و صائبین) در نزد خدا نابود نمی شود.

مطلبی که حدود دو سال است من را سردرگم کرده این که در این نقاشی بزرگ که امضا و لوگوی بنیاد شهید را نیز دارد کلمه صائبین که به معنای پیروان حضرت یحیا(ع)است ؛ستاره پرست نام گرفته است.

اگر باور ندارید می توانید همین الان خودتان را به خیابان میرداماد برسانید تا ببینید چند سال چگونه با ناآگاهی یک مسئول فرهنگی در بنیاد شهید یک کلمه کفر آمیز به جای ترجمه قرآن ،قرار داده شده و احتمالا هیچ کس هم متوجه نشده و اگر هم شده حوصله پیگیری نداشته است.

باور کنید چند بار به 137 و 1888 شهرداری هم تماس گرفتم اما آن ها می گویند بوم برای بنیاد شهید است و توانایی دخالت در امور تبلیغی آن بنیاد را ندارند.

با چند بار تماس با بنیاد شهید هم متوجه می شوی سال ها است که پیمانکار مربوطه تسویه حساب کرده و فعلا کاری نمی شود کرد.

دو دوتا چهارتایش را حساب کنی هم نمی صرفد که 200متر مربع بوم را به خاطر یک کلمه اشتباه خراب کنند.حالا هر چه قدر هم این کلمه کفر و آمیز باشد

.سوالی که همیشه برای خود من به عنوان یک کارمند مجموعه های فرهنگی مطرح است اینکه واقعا مسئول کنترل و مهندسی کارهای فرهنگی کشور ما با کیست؟

واقعا چه کسی باید کنترل کند هر کس هر جور بخواهد تمثال از ائمه چاپ نکند،کسی از خودش استفتا از مراجع تقلید( هرچند به عنوان پاورقی یک سررسید ارزشی) چاپ نکند و بسیاری از وزارت خانه های غیر فرهنگی به عنوان جشن فارغ التحصیلی یا مناسبتی خود برنامه های برگزار نکنند که بعد از دو سه روز آن را از شبکه های ماهواره ای فارسی زبان ببینیم.

هر روز که به جام جم می روم و چشمم می خورد  به آن ترجمه ی کفر آمیز آیه قرآن می خورد که در ارتفاع ده متری هیچ کارش نمی توان کرد.دلم می سوزد .

دلم می سوزد نه برای آن بوم بزرگ و هزینه ای که برای آن شده،نه برای این که در بسیاری از اداره جات و سازمان ها از پول بیت المال برای پرسنلشان  کار فرهنگی می کنند و برای لب خوانی یک خواننده در آن مجلس چند میلیون تومان به او می دهند.برای اینکه در کشور هزار رئیس فرهنگی با میلیون ها کار فرهنگی، مسئول فرهنگی کم است.