چند سالی است به مقتضای رشته تحصیلی و علایق شخصی بر روی تئوری شناسایی #هنجار_رسانه_ای جامعه اسلامی تحقیق می کنم.
کار این تئوری آن است که بگوید ، در جامعه اسلامی رسانه مطلوب چه شکلی است؟
یکی از شاخصه هایی که در #فقه_رسانه به آن رسیده ام _ بجز واضحاتی مانند صحت و دقت و عدم غیبت و هتک و ... _ مبحث مهم #ارعاب رسانه ای و حرمت شدید آن در حد افساد عام است.
قاعدتا در دینی که از خواب پراندن مسلمان دیه و مجازات دارد ، بی شک ترساننده های عموم مردم در حکم #مفسد_فی_الارض هستند.
بحث آگاه سازی و اطلاع رسانی و هشدار در حد خود به کنار ، شما برخی از رسانه ها ،کانال ها و روزنامه های حتی گاه با پرچم سرقتی مکتبی و حزب اللهی را بررسی کنید ،محض رضای خدا معمولا یک خبر مثبت و نرم و امیدوار کننده ندارند.
رسانه های غر غرو قطعا غیر اسلامی هستند.
رسانه هایی که کار ویژه ی شان ایجاد #نگرانی و #افشاگری است قطعا افساد می کنند.
نظارت رسانه ها بر اجتماع امری مستحسن است اما رسانه هایی که در هر دولتی منتقد هستند _کاری به جناح های عقب مانده سپهر سیاست خودمان ندارم _ بالاخره باید بگویند آیا یک نقطه مثبت وجود ندارد؟
در نزد خائنین به روح #جامعه معمولا همه خائن هستند
در نزد دزدان#اخلاق جامعه همه دزدند.
در میان چرک ترین ذهن ها همه چیز کثیف است.
خوش بینی محض حماقت است اما توسعه بدبینی و سیاه نمایی از هر طرفی باشد خیانت است.
در مقام مقایسه حماقت بهتر از خیانت است.
رسانه طبیب جامعه است . هیچ وقت دارویی را بدون کنترل عوارض جانبی اش تجویز نمی کنند اما متاسفانه در کشور ما جناح های سیاسی هیچ تعریفی از منافع عمومی ندارند و به همین دلیل رسانه ها هم نوعا به #آرامش اجتماع توجهی ندارند.
####
به هم زدن آرامش مردم به عنوان یک رویه فساد است