لابد شما هم اگر مانند من در عصر پنج‌شنبه و روز جمعه يعني شب و روز شهادت حضرت امام زين‌العابدين(ع) شبكه‌هاي تلويزيون را «ورق» مي‌زديد، با يك رويداد تقريباً «بي‌سابقه» روبه‌رو مي‌شديد؛ آنكه تنها يك شبكه يادش رفته در روز شهادت قرار داريم و نه تنها روال عادي‌اش حفظ شده، بلكه بر منوال هميشگي‌اش در حال پخش قطعه‌هاي كمدي است.

شبكه نسيم كه فعلاً مي‌تواند با ادعاي اينكه پخش آزمايشي دارد يك جوابيه يك خطي و حرفه‌اي براي اين نوشتار بنويسد، در شب و روز جمعه‌اي كه گذشت حتي از مرزهايي كه فارسي وان و ساير شبكه آن ور آبي رعايت مي‌كنند ( و روز شهادت از پخش طنز و رقص جلوگيري مي‌كنند ) هم گذشت و برنامه‌هاي طنزش را قطع نكرد.

نكته جالب اينكه به دليل آنكه تلفن اختراع شده و ما فكر مي‌كرديم كه مانند پليس 110 مي‌توانيم مشكلات صدا و سيما را در لحظه و ثانيه به اطلاع رسانه ملي برسانيم، دست به كار شده و با سامانه 162 تماس گرفتيم و پس از چند بار پيام ضبط كردن بالاخره توانستيم كه كارشناس «زنده» آن سوي خط را پيدا كنيم و مسئله را براي او واگويه نماييم و پاسخ بگيريم كه «ما هم اين تذكر را به پخش شبكه نسيم داده‌ايم اما چون برنامه‌ها ضبط شده است و مرتباً تكرار مي‌شود» (‌گويي شبكه‌هاي ديگر برنامه‌هايشان به صورت زنده و دستي آماده و پخش مي‌شود!) ظاهراً تا روز شنبه كه مسئولان بيايند امكان تغيير و تحولي نيست. صدا و سيما كه آبروي رسانه‌اي تنها نظام اسلامي و شيعه جهان است را نمي‌دانم اما قاعدتاً اگر حتي در يك سايت حكومتي يا دولتي مشابه اين خطاي فاحش شده بود، تمامي دست اندركاران اين قضيه، قبل از هرگونه توبيخ براي استشفاي قلب جريحه‌دار مردم استعفا مي‌دادند و پرونده براي بررسي بهتر به دادگاه مي‌رفت ولي به هر حال چنين انتظاري از رسانه ناپاسخگوي ما چيز بسيار زيادي است. اينكه در 24 ساعت شهادت يك امام معصوم آن هم در ماه محرم، يك شبكه( هرچند آزمايشي باشد) تقويم نداشته باشد و برنامه طنز پخش كند.

البته كارشناساني كه در سال‌هاي اخير شاهد توسعه بي‌منطق شبكه‌هاي تلويزيوني بوده‌اند، مي‌دانند مشكل شبكه نسيم و مشكلات مشابهي كه رسانه ملي را به چنين وضعيتي رسانده است كه حتي قابليت تعليق و سوئيچ برنامه جايگزين را از آن در شرايط خاص مي‌گيرد، چيزي ديگر است.

سال‌هاست رسانه ملي نقايص خود را در حوزه توليد محتواي نازل برنامه، عدم توليد فيلم، سريال، ايده و برنامه‌هاي فاخر و پاكيزه بومي، فقدان تعامل با فيلمسازان، سخنرانان و شخصيت‌هاي محبوب و ملي و... را با اضافه كردن «شبكه‌هاي پلاستيكي» بي‌بودجه، كم‌بودجه و عمدتاً آرشيوي مانند نسيم، شما، نمايش،‌ آي‌فيلم، تماشا، بازار، مستند و راديوهاي پر حجم و كم‌استقبال جبران نموده است كه به گفته خود مسئولان رسانه، اين در حالي است كه همه ساله بودجه‌هاي حياتي اين بخش به دلايل مختلف روند نزولي داشته و عملاً صدا و سيما بيش از 20 شبكه سراسري داخلي را با همان امكانات اداره هشت شبكه سراسري قبلي دنبال مي‌كند. بنابر‌اين پيش‌بيني رشد منفي توليد محتواي كيفي و همچنين از بين رفتن اعتماد عمومي به رسانه ملي به دليل مشكلات مشابه شبكه نسيم در دو روز اخير، مطلبي است كه در آينده تلويزيون بايد بيش از اين به انتظار آن نشست؛ مشكلاتي كه البته بيش از آنكه به بودجه پايين رسانه مربوط باشد به ساختار معيوب و حجم و پيچيدگي مديريتي آن مرتبط است، زيرا رسانه ملي ما در همين شرايط كنوني هم برابر با 100 شبكه خارجي موفق، داراي پرسنل و بودجه است و آنچه رسانه را آزار مي‌دهد، چيزهاي ديگري است كه بررسي آن مجالي گسترده‌تر مي‌طلبد.

نویسنده : محمد صادق دهنادي