نهم ربیع الاول ، یعنی روز اول ولایت و امامت اعلیحضرت وجود، مهدی موعود(عجل الله فرجه الشریف)، منتقم خون اهل بیت و تحقق وعده الهی ، این قدر بزرگ و عظیم الشان هست که نخواهیم آن را به وجه اشتقاق مسلمین و اعمال خارج شان و منزل تشیع تتزیل و تقلیل دهیم.

قرن هاست که متاسفانه ، این عید بزرگ که به واسطه ی ولایت طاووس بهشتیان در نزد خداوند عزیز و بزرگ ، ارج یافته بر اساس روایت ضعیفی که مربوط به مرگ یکی از خلفا است . به اسبابی برای ملعبه اصحاب اختلاف و دشمنان اسلام تبدیل می شود.

حال آن که نه بر اساس روایت مشهور ،مرگ خلیفه ی مزبور در روز نهم یا هشتم ربیع اتفاق افتاده است و نه در سنت اهل بیت ، برای سالمرگ کسی ، جلسه ی هتاکی و استفاده از کلمات لغو سنت بود و منبع روایت رفع القلم (گناه نوشته نمی شود) که بر اساس آیات صریح قرآن و سایر منابع دینی به هیچ وجه پذیرفته شده نیست ،معلوم نیست.

در این زمینه چند چراغ راهنما می تواند رفتار شیعه را در برابر مخالفین و معاندین ، تعریف نماید که برخی از آن عبارت است از:

1-     عدم صحت تاریخی واقعه ای که برای آن در برخی از نقاط و بعضا در خفا رفتارهای خرافی انجام می گیرد به شدت زیر سوال است ، زیرا مطابق مشهور خلیفه در تاریخ 26 ذی حجه به قتل رسیده است و نه 9 ربیع الاولی

2-     در هیچ یک از اسناد روایی و سیره توصیه ای به هتاکی به شخصی ( من جمله دشمنان اهل بیت )به ما نرسیده است و این مطلب آن جایی بیشتر از هر جا خودش را نشان می دهد که بدانیم امتی که منطق و تدبر دارد احتیاج به مضحکه و دشنام ندارد.

3-     انتقام خون حضرت زهرا(س) تنها زمانی روی می دهد که خونخواهی توسط صاحب خون و صاحب دعوت صورت بگیرد . کما این که در قصه ی کربلا گرچه خونخواهان بسیاری قیام کردند( نگاه کنید به کتاب مشهور مورخ سنی ، مقاتل الطالبیین که نوشته ابوالفرج اصفهانی است و همه درباره ی کسانی است که به خونخواهی امام حسین و برخواستند و تا اواخر عباسی ها نیز به جان فشانی می پرداختند)بسیاری از قاتلان امام حسین کشته شدند و یزید نیز به بدترین اشکال ممکنه از دنیا رفت اما با این حال هیچ گاه در ادبیات فرهنگی و فقهی شیعه گفته نشده که انتقام خون شهدای کربلا گرفته شده است.

در واقع صلاحیت انتقام گیرنده و نیت درست او برای طلب خون ضامن به نتیجه رسیدن جریان برگرداندن حق به جایگاه آن باشد.این در حالی است که تاریخ هیچ صلاحیتی برای طراحان و عاملان ترور خلیفه دوم قائل نیست و بر اساس برخی از اسناد توطئه کشتن او راهی برای خلافت بنی امیه بود و از سوی بنی امیه نیز طراحی شد.

4-     علما به عنوان وارثان علم نبوت و امامت همواره ما را از اعمال ناشایست که اولا وقار تشیع را پائین می آورد و ثانیا باعث اختلاف مسلمین ، به هدر رفتن خون ها و طمع دشمنان اسلام می شود بازداشته اند.

در تاریخ معاصر نه تنها حضرت آیت الله خامنه ای حکم به عدم توهین به مقدسات اهل سنت داده اند و مراسم موسوم به عیدالزهرا را ممنوع نمودند، امام راحل و پیش از ایشان علمایی مانند آیت الله بروجردی (ره) نیز بر راه مقدس اتحاد اسلامی قدم برداشته و از اقدامات موهون جلوگیری می کردند.

طبیعی است که خود این قصه ، آزمونی برای تبعیت شیعه از فرامین اولیا خداست و چگونه می توان شیعه بود و امر نفس و دل را به امر مولا مرجح دانست.

بنابر این ناگفته پیداست که عید الزهرا روز بازگشتن حق در مسیر درست آن و به جوی بازگشته شدن آب حیات یعنی امامت در قالب ظهور سراسر سرور حضرت حجت(عج) است و چنانکه 9 ربیع را بدین نیت به سرور بنشینیم شادمان از انوار حضرت انسیه کبری(س) خواهیم بود.