آزادی اطلاعات، نه در کشور ما ، بلکه در همه جای دنیا ، دارای شاخص های کنترلی و خط قرمزهای خاص خود است. نظام رسانه ای لیبرال و آزادی گرا نه تنها در عرصه عمل – که به نظر می رسد تا کنون بستری برای تحقق نداشته و آن چه درباره ی آن شعار می دهند، دروغی بیش نیست – بلکه در عرصه ی نظر هم حدود آزادی را در محدود نکردن آزادی دیگران تعیین کرده و این در اندیشه ی متاخران لیبرال مانند رالز با اصطلاح «آزادی به مثابه انصاف  » خودش را نشان داده است.

در کشور ما نیز که نظام رسانه ای ظاهرا بر اساس تفکر «مسئولیت اجتماعی » معماری شده است ، قانون مطبوعات و خبرگزاری ها، خط قرمزهایی را برای عملکرد مطبوعات ، بنگاه های خبری و هم چنین خبر رسانان فضای مجازی ، بر شمرده که در آن بر اساس تعالیم اسلامی مسئولین این نهادها موظفند که حقوق الهی و اجتماعی را بر امیال فردی و حتی صنفی رجحان بخشند.

در جهان شبکه ای جدید ،که قابلیت های وب تعاملی ، امکان انتشار نظرات مخاطبین را برای رسانه های تعاملی فراهم آورده ،مسئولیت صاحبان رسانه ها ، نه تنها ناظر بر عدم انتشار مطالب موهون است بلکه مسئولان هر رسانه – گرچه اعلام می کنند  که در قبال نظرات یا نظر ساخته هیچ مسئولیتی ندارند –  برای نظارت بر محتوای نظرهای مخاطبین نیز مسئولیت دارند.

آن ها مسئولیت دارند، اگر نظرات مخاطبین ، اهانت به فرد ، گروه یا سازمانی بود یا در نظرات هتک حرمت عقاید عمومی و مصالح ملی بود ، از انتشار آن ممانعت کنند.

به دلیل همین مسئولیت ها نیز بوده که چندی پیش سایت الف به عنوان یکی از سایت های منتسب به جریان اصولگرایی کشور و هم چنین وابسته به یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به دلیل عدم نظارت بر روی محتوای نظرات و منتشر ساختن یکی از نظراتی که مخالف مصالح ذکر شده می نمود، مدتی از ادامه ی فعالیت منع شد.

با این حال، ماه ها و بلکه سال هاست که یکی از سایت های خبری تحلیلی مجوز دار کشور ، نیمی از هنجار شکنی های خود را در قالب انتشار نظرات مخاطبین دنبال می کند و بعد از انتشار اخبار مورد دار ، نظرات یا بهتر بگوئیم نظر ساخته های معاندین را به نحو افضل و اکمل مورد بازتاب قرار می دهد.

این سایت که همواره با ارائه ی منظم عکس و خاطرات از عناصر پهلوی ، بستری برای مجیز گویی سلطنت طلبان و وابستگان به ستم شاهی در قالب کامنت و لایک فراهم نموده است ، یا به بهانه های مختلف بستر زنده باد و درود برای سران فتنه فراهم می کند و با انتشار نظرات مختلف درباره ی آن ها ، نمی گذارد یاد و خاطره ی آن ها از ذهن مخاطبش پاک شود(برای نمونه به صد و چند نظری که در پی نوشت خبر درگذشت مرحوم صادق کاظمی پدر زهرا رهنورد در این سایت وجود دارد  نگاه کنید)

نکته ی بسیار جالبی که در عملکرد سایت« ف» وجود دارد این است که  کلیه خبرها گزینه ای با عنوان غیر قابل انتشار نیز دارد و همان طوری که در بخش های مختلف تاکید نموده ، برخی از نظرات خوانندگان را به عنوان غیر قابل انتشار ، حذف می کند.

با این حال ، هنجار شکنی های سایت« ف » در قالب انتشار نظرات زمانی از حد و حدود گذشت که در یکی از اخبار که به ظاهر نقلی از روزنامه جمهوری اسلامی است . در اولین کامنت مخاطب!! معلوم الحال این سایت کذایی، با اهانت به ضریح مقدس امام حسین(ع) و جریان انتقال این ضریح به عراق آن را به بت پرستی مقایسه می کند.

گرچه در ادامه ، عده ای نیز در دفاع از امام مظلوم ، به مخالفت با این کامنت می پردازند اما به هر صورت حرمت شکسته شده و با عنوان آزادی نظرات مخاطبین بار دیگر هجمه ای داخلی به مقدسات به وسیله ی بی توجهی دائمی یک اپراتور شکل گرفته است.

نکته ی بسیار جالب در مورد همین خبر این است که خود سایت مزبور ادعا کرده،این  خبر 2 نظر غیر قابل انتشار دارد و با این همه اهانت مشخص نمی شود این نظرات غیر قابل انتشار ، چه نظراتی هستند و اگر بنا است برخی نظرات به دلیل خروج از دایره ی ادب و متانت و یا اهانت به اعتقادات جمع کثیری از مردم  از دایره ی انتشار حذف شوند ، چرا امام حسین(ع) جز  مقدسات و محترمات این سایت نیست.

بعید نیست ،که اگر مسئولین مربوطه این سایت را ببینند و فیلتر کنند، در اولین واکنش مدارک جبهه و یا تصاویر ارادت مدیر مسئول آن به ساحت امام حسین(ع) ارائه شود و اعلامیه ای با عنوان السلام علیک یا ابا عبدالله  نوشته شود ولی در این روزهای منتسب به امام حسین همین آقای مسئول نیز احتمالا چنین اهانت سنگین و ننگین به ساحت مقدس حضرت را نه دیده و نه احتمالا بالاتر از اصل آزادی !! می داند.