در روز یکشنبه 9 مهرماه  دو اتفاق تاریخی روی داد که ظاهرا هیچ ربطی به هم ندارند اما هر دوشان یک مفهوم فرهنگی را به چالش کشیده بودند . اولی رسیدن پول ایرانی به رکورد یک سی هزارم دلار بود و دومی هم نامه تاریخی تیم ملی فوتبال ایران به مردم ایران ، به رسم ننه من غریبم بازی!

هر دو واقعه یک وجه مشترک داشتند و آن این که فارغ از تاثیراتی که قیمت دلار و فوتبال که به وضعیت زندگی مردم دارند یا ندارند ، اتفاقی افتاده که در آن حداقل جامعه به لحاظ فرهنگی و فکری احساس بسیار بدی دارد.

سقوط پول ملی و ورزش ملی ، هر دو ، برای جامعه نمادهایی از ضربه به هویت ملی در جامعه ی جهانی است و این چیزی است که نه تنها برای اهل ورزش و اقتصاد، بل برای اهل فرهنگ نیز آثار ناگوار کاملا مشهودی دارد ، زیرا هویت ملی چیزی نیست که به این سادگی به دست آمده باشد که بتوان آن را با بی انضباطی و بی تدبیری این چنین مورد بی مهری قرار گرفت.

با این حال، شاید این بار فوتبالی ها بودند که در یک بیانیه ی بی خاصیت که حتی نمی توان آن را دارای ارزش تبلیغاتی دانست و به نوعی عذر بدتر از گناه محسوب می شد ، گوی سبقت را از سیاسیون و مدیران مالی که این چنین عنان بازار از کفشان گریخته ربودند تا نشان بدهند که هنوز فرهنگ معذرت خواهی در کشور ما به طور کل از یاد نرفته است.

گرچه این معذرت خواهی به هیچ وجه تاوان جریحه دار کردن غرور ملی ، تاوان دلارهای  بیت المال مصروف شده  برای روز و شب و معیشت و محبوبیت و رفاه این فوتبالیست های حرفه ای و تاوان خیلی از وقت و انرژی که هواداران فوتبال به بیهودگی برای مستطیل سبز هزینه کرده اند نمی شده و نمی شود ، اما با این حال نباید از یاد برد که همین قدر که یاد بگیریم به خاطر اشتباهاتمان ، اگر سرافکنده نیستیم،طلبکار نباشیم ، امری است که فعلا به عنوان  کور سویی در این کارنامه ی سیاه و پر از غلط اهل فوتبال می توان آن را مغتنم شمرد.و این چیزی است که نه فقط در عرصه ی فوتبال ملی ،بلکه در همه عرصه های فوتبال ، همان ورزشکارانی که به ازای گران شدن پراید و تندر 90 حقوق صدها میلیونی دریافت می کنند ، هم باید نسبت به آن حساس باشند.

البته این فرهنگ شایسته هنور در میان سیاست مداران و مدیرانی که با اظهارات و تدابیر خود ، هویت ملی و وقت و پتانسیل اجتماعی را به تباهی می کشانند باب نشده و بسیاری از این افرادهنوز در سودای خدمت بی بدیل خودشان ، به طور افسانه ای خودشان را تسبیح و تقدیس می کنند.

واقعیت این است که امروز در جامعه ای زندگی می کنیم  که برای فائق آمدن بر دشمنی ها نیاز به وحدت و همدلی داریم که مهمترین بهانه و بهای این همدلی یافتن و صیانت از هویت ملی است.
در واقع ملتی می تواند به بیان رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای ، ایفاگر نقش تاریخی اقتصاد مقاومتی باشد که قبل از حضور مقاومت آمیز در عرصه اقتصاد به انگیزه ها و ایده های مقاومتی دست پیدا کرده باشد.

این ایده ها و اندیشه ها ، چیزی نیستند که به یکباره برای یک جامعه ی هفتاد و چند میلیون نفری مطرح و مورد اجرا قرار گیرد مگر این که تصور کنیم این روح مقاومت در دل فرهنگ این جامعه به صورت بالقوه وجود داشته است و تنها برای به فعلیت در آوردن آن باید جامعه را به خود یابی و بازگشت به خویشتن سوق داد.

مهم ترین موتور محرک و سوخت و مقصد این بازگشت برخاستن از باند فرودگاه هویت ملی است و این چیزی است که در جلوه های گوناگون باید از ضربه خوردن به آن نگران بود.

اگر از خارج نیز به این قضیه نگاه کنیم ، خواهیم دید از طرف دشمنان نیز مهم ترین آسیب های ما هویت اعتقادی و هویت ملی ما شناسایی شده  است. یعنی اگر در 24 ساعت گذشته خبر سایت Yahoo وسایر مجلات خبری را مشاهده کنیم ، دقیقا شاهد مانور غربی ها روی این ضعف و حساسیت خواهیم بود.خبری که دنیای غرب را خوشحال می کند: پول ایرانی به پائین ترین قیمت خود در تاریخ رسیده است و نکته درد آور این قضیه آن که به اذعان همه ی دولتمردان این قضیه نه به خاطر اثرات تحریم دشمنان بلکه به خاطر مشکلات دیگر خارج از بازار ارز صورت گرفته است.

فوتبالیست ها امتیاز اول معذرت خواهی کردن برای ضربه زدن به هویت ملی در این شرایط حساس مقاومتی را از آن خود کرده اند. آیا دولتی ها هم افتخار چنین شجاعت و جسارت ستودنی را برای خود می خرند یا همچنان فریاد سکوت باید موسیقی سنگین این اوضاع ناراحت کننده و دشمن شاد کن باشد؟

در هیاهوی دلارهای سیالی که قیمت های موبایل و لب تاب و نهاده های دامی را بالا و پائین می برد ، فرهنگ و  مبانی ارزشی تمدن ما شاید بیشترین آسیب را می بیند. زیرا قیمت یک شبه طلا و نقره بتوان ، یک شبه ترمیم کرد اما کنگره ی فرهنگ و هویتی که در یک ساعت و با ثبت یک رکورد و یک خبر دشمن از این رکورد فرو می ریزد را به این راحتی ها نمی توان ترمیم و تعمیر کرد.

حالا در این سختی ها اقتصاد ملالی ندارد ،باید به داد فرهنگ و هویت ملی مان برسیم.