در پایان سال 1390 شاید شیرین ترین خاطره و زیباترین عکس دسته جمعی که ملت ایران به برکت خون شهدا و پشتیبانی از ولایت فقیه انداخت . برگزاری موفق و زیبای انتخابات مجلس شورای اسلامی با حضور گسترده مردم بود. بی تردید در این حضور گسترده و در این همراهی و هم صدایی رقابت های انتخاباتی و تکرار مباحث مورد دغدغه مردم در قالب مناظرات، وعده ها و فعالیت های انتخاباتی موثر بوده است.
واقعیت این است که این کارها در کنار به میان آوردن مباحث مختلف و نقد بسیاری از مسائل ،انگیزه های لازم را برای جامعه  جهت حساسیت زایی در تعیین سرنوشت خود ایجاد می کند و سهم به سزایی در آگاهی های سیاسی دارد. اما در عین حال این اختلافات و گاه جدل ها در دل خود می تواند باعث ایجاد مشکلات جدی در زمینه مدارای مردم با یکدیگر و برخورد ایشان با سلایق و عقاید متفاوت به وجود می آورد.
در عالم واقع بخشی از آحاد تاثیر پذیر اجتماع در پس هر انتخاباتی رفتارهای ناشایستی را از نخبگان یاد می گیرند و آن را در عرصه های متفاوت و مختلف باز تجربه می نمایند.
این در حالی است که بسیاری هم می دانند که بعد از هر انتخاباتی ( به ویژه در انتخابات مجلس و شوراها) رقبای سابق با انجام سوگند عمومی ، تبدیل به همکاران و هم تیمی های امروز می شوند و بسیاری رفاقت ها و همراهی ها به واسطه ی شناخت و همراهی بین احزاب و افراد مختلف به وجود می آید . اما متاسفانه هیچ گاه مجال این پیدا نمی شود که رقبای دیروز در کادر دوستان امروز در رسانه ها نشان داده شوند و جامعه ی غیر سیاسی ، همواره با یک انگاره ی اشتباه در زمینه جنگ  دائمی رقبای بالقوه و بالفعل انتخاباتی باقی می ماند و با چنین آموزه ای نیز به سراغ مسائل اخلاقی و فرهنگی خودش در جامعه می رود و این در حالی است که واقعا این طور نیست.
در حوزه ی سیاستگذاری فرهنگی و رسانه ای هیچ گاه و در کنار سیاست داغ کردن تنور انتخابات، سیاست از داغی انداختن جامعه ی ملتهب از انتخابات وجود  دارد  و در کنار جلسات رقابتی و نقادانه کمتر تشکل دانشجویی و یا سایر صاحبان رسانه ،انگیزه ای برای پیوند دل ها و برگزاری جلسات مشترک برای ایجاد و تعمیق دوستی ها اقدام دارد.
این در حالی است که در جهان واقع مشاهده می شود ، علی رغم همه اختلاف سلیقه ها ، اعضای مجلس یا شورا و سایر سیاست مداران ارتباط دوستانه ای با یکدیگر در هنگام کار دارند و میهمانی های سیاسی و دوستی های مرتبط با آن کم نیستند.
سال هاست که رسانه ها برای کمتر نمودن آتش اختلافت ناشی از طرفداری از تیم های ورزشی ، در نزدیکی دربی ها به برگزاری جلسات دوستی و نشان دادن رفاقت ها ( در کنار رقابت ها) اقدام کرده اند و این سیاست برای نشان دادن عزم همه گروه های سیاسی برای آبادانی ایران در پناه رفاقت ، امری عملی و بسیار حائز اهمیت است.
روز بعد از انتخابات می تواند روز رفاقت همکاری و دوستی بین همه ملت و همه رقبای سابق و همکاران امروز قرار بگیرد.