جولان فمنیست ها در خاکریزهای مظلوم
جلسه شورای صدور پروانه فيلمسازی 35 ميليمتری در تاريخ 22 خردادماه برای دو پروژه سينمايی پروانه ساخت صادر كرد. که مهمترین آن فیلم تنهايی پرهياهو به تهيه‌كنندگی محمد نيك‌بين و كارگردانی تهمينه ميلانی در ژانر دفاع مقدس بود .
گرچه دفاع مقدس یک مبحث عام و میهنی است اما روایت آن توسط سردمدار نهضت هنری فمنیستی کشور ، بیش از آن که قصاص قبل از جنایت باشد ، یک نگرانی است. یعنی همان طوری که کمسیون اروپایی می تواند از سوابق کاری اصغر فرهادی نتیجه بگیرد که کار آینده اش چقدر ارزنده و انسانی است ، چرا ما نباید نتیجه بگیریم که کار آینده خانم میلانی دیگه چه خبر ؟ و واکنش پنجم چقدر باید با روح دفاع مقدس همنوا نباشد.
با توجه به سابقه ی تهمینه میلانی و این که در گمانه زنی ها مشخص شده که داستان تنهایی پر هیاهو مانند کارهای قبلی در خصوص قهرمان بازی زنان و دختران است به نظر می رسد این بار بعد از مصائب مختلفی که بر هنر دفاع مقدس تاکنون رفته ،باید شاهد یک بازخوانی فمنیستی در زمینه هنر دفاع مقدس باشیم.
این در حالی است که عده ای هم با استقبال از حرکت داستان کسی مانند تهمینه میلانی در فضایی مانند دفاع مقدس به سادگی فکر می کنند حضور چنین اشخاصی باری را از دوش هنر مظلوم جنگ برخواهد داشت.
گرچه شاید برای قضاوت درباره ی اثر میلانی هنوز بسیار زود است اما به سادگی می توان به از اشتباه بودن چنین انگاره ای مطمئن بود.
واقعیت این است که جناح فکری میلانی که سابقه ی بسیاری تاریکی در نزدیکی به جریانات فاسد پیش از انقلاب اسلامی دارند و تقریبا در بسیاری از اتفاقات ( مانند عریان شدن گلشیفته، برخی وقایع سیاسی و...) کارنامه ی سیاه و قابل تامل داشته و دارند و به نحوی عقبه هنری جنبش انحرافی فمنیسم در کشور ما محسوب می شوند ، شاید اگر درباره ی اولیا و انبیا هم فیلم بسازند ، نه از سر شیفتگی آن بزرگواران باشد ،بلکه به دنبال فرصتی برای نشان دادن دنیای خودساخته خود هستند .
چه اینکه پروژه ی سینمای روشنفکری ، زمینی کردن و شک کردن به هر آن چه هست ، می باشد ، حتی اگر موضوع برزخ و بهشت و جهنم باشد .
تجربه فیلم هایی مانند دموکراسی تو روز روشن، شاید منظور ما را از قرائت روشنفکری از یک امر مقدس را نشان دهد و این که چگونه یک روشنفکر می تواند و خواسته پرونده سرداران جنگ را کنار سربازان کوروش در دستگاه ربوبی بایگانی کند.
گرچه قصاص قبل از جنایت ، در شرع ما مجاز نیست و باید بود و منتظر ماند و اما به مقتضای حکمت به شدت نگران بود. نگران از این که هنوز باید نگران جریان شناسی کارها در سازمان سینمایی بود و و نگران از این که بودجه بیت المال احتمالا با چه ذوق زدگی برای تولید چنین فیلمی هزینه می شود و نگران از خاکریزهایی که مانند فلان بازیگر کذایی سینمای طاغوت که تهمینه میلانی برای عکس گرفتن با او به خود می بالد ، می شود مکان جدید عکس گرفتن خانم تهمینه میلانی .
جنگ انحصاری نیست اما باید به خاطر تحریف آن هم خورشید و نگران بود.
گرچه دفاع مقدس یک مبحث عام و میهنی است اما روایت آن توسط سردمدار نهضت هنری فمنیستی کشور ، بیش از آن که قصاص قبل از جنایت باشد ، یک نگرانی است. یعنی همان طوری که کمسیون اروپایی می تواند از سوابق کاری اصغر فرهادی نتیجه بگیرد که کار آینده اش چقدر ارزنده و انسانی است ، چرا ما نباید نتیجه بگیریم که کار آینده خانم میلانی دیگه چه خبر ؟ و واکنش پنجم چقدر باید با روح دفاع مقدس همنوا نباشد.
با توجه به سابقه ی تهمینه میلانی و این که در گمانه زنی ها مشخص شده که داستان تنهایی پر هیاهو مانند کارهای قبلی در خصوص قهرمان بازی زنان و دختران است به نظر می رسد این بار بعد از مصائب مختلفی که بر هنر دفاع مقدس تاکنون رفته ،باید شاهد یک بازخوانی فمنیستی در زمینه هنر دفاع مقدس باشیم.
این در حالی است که عده ای هم با استقبال از حرکت داستان کسی مانند تهمینه میلانی در فضایی مانند دفاع مقدس به سادگی فکر می کنند حضور چنین اشخاصی باری را از دوش هنر مظلوم جنگ برخواهد داشت.
گرچه شاید برای قضاوت درباره ی اثر میلانی هنوز بسیار زود است اما به سادگی می توان به از اشتباه بودن چنین انگاره ای مطمئن بود.
واقعیت این است که جناح فکری میلانی که سابقه ی بسیاری تاریکی در نزدیکی به جریانات فاسد پیش از انقلاب اسلامی دارند و تقریبا در بسیاری از اتفاقات ( مانند عریان شدن گلشیفته، برخی وقایع سیاسی و...) کارنامه ی سیاه و قابل تامل داشته و دارند و به نحوی عقبه هنری جنبش انحرافی فمنیسم در کشور ما محسوب می شوند ، شاید اگر درباره ی اولیا و انبیا هم فیلم بسازند ، نه از سر شیفتگی آن بزرگواران باشد ،بلکه به دنبال فرصتی برای نشان دادن دنیای خودساخته خود هستند .
چه اینکه پروژه ی سینمای روشنفکری ، زمینی کردن و شک کردن به هر آن چه هست ، می باشد ، حتی اگر موضوع برزخ و بهشت و جهنم باشد .
تجربه فیلم هایی مانند دموکراسی تو روز روشن، شاید منظور ما را از قرائت روشنفکری از یک امر مقدس را نشان دهد و این که چگونه یک روشنفکر می تواند و خواسته پرونده سرداران جنگ را کنار سربازان کوروش در دستگاه ربوبی بایگانی کند.
گرچه قصاص قبل از جنایت ، در شرع ما مجاز نیست و باید بود و منتظر ماند و اما به مقتضای حکمت به شدت نگران بود. نگران از این که هنوز باید نگران جریان شناسی کارها در سازمان سینمایی بود و و نگران از این که بودجه بیت المال احتمالا با چه ذوق زدگی برای تولید چنین فیلمی هزینه می شود و نگران از خاکریزهایی که مانند فلان بازیگر کذایی سینمای طاغوت که تهمینه میلانی برای عکس گرفتن با او به خود می بالد ، می شود مکان جدید عکس گرفتن خانم تهمینه میلانی .
جنگ انحصاری نیست اما باید به خاطر تحریف آن هم خورشید و نگران بود.
+ نوشته شده در ۱۳۹۱/۰۶/۱۰ ساعت ۳ ق.ظ توسط محمد صادق دهنادی
|
امام محمد باقر العلوم علیه السلام فرمودند: