رزق حلال، خانواده را از ناهنجاری دور میکند
در حاشیه سخنرانی طلایی در نشست صمیمانه اصناف در جشنواره ماندگاران بازار با او به گفتوگو نشستیم.
آقای طلایی نگاه یک نهاد سیاستگذار مانند شورای اسلامی شهر تهران به برنامهریزی فرهنگی یک کلانشهر که دارای ابعاد کشوری نیز هست به ویژه در حوزه اوقات فراغت چگونه است و از چه زاویهای به موضوعات فرهنگی شهر تهران نگاه میکنید؟
به نام خداوند مهربان،نگاه شورای اسلامی شهر تهران در حوزه برنامهریزی فرهنگی طبعاً معطوف به جوانان است. به ویژه در فصل تابستان که به نظر من بهار فعالیتهای فرهنگی است باید تلاش و همت مضاعفی را برای فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی صرف کرد تا بتوانیم به نتایج مطلوبتر در حوزه فرهنگسازی برسیم.
در حوزه اوقات فراغت نگاه ما به عنوان یک نهاد سیاستگذار ارتقای سطح بینش و آگاهی جوانان است. بنابراین از نظر ما صرفاً پر کردن اوقات فراغت دارای اولویت نیست و مجموعه فعالیتها و تولیدات فرهنگی باید معطوف به مقوله کیفی ارتقا بخشی باشد.
در زمینه ارتقای فرهنگی به نظر شما چه ابعادی اولویتدارتر است؟
به نظرما، وظایف مراکز و نهادهای فرهنگی باید به سه اولویت متمرکز شود و در همین سه زمینه هم مورد ارزیابی قرار گیرد. اول الگوی سبک زندگی ایرانی و اسلامی است. به هر صورت دین ما و نظام ما داعیه دار یک الگوی زندگی در ابعاد مختلف است. این الگو باید تبیین شود و در اختیار جوانان قرار گیرد. به ویژه در حوزه کار و معیشت که به گمان بنده یکی از بنیادیترین مباحث فرهنگ عمومی است. یعنی وقتی رزق حلال وارد زندگی شود پیشاپیش یک خانواده از بسیاری ناهنجاریها واکسینه شده است. در این راستا در نظر داریم بر اساس طرحی از هر صنفی معیارهای ارزیابی پیدا کنیم و بهترینها را معرفی و تشویق کنیم. یا در همین جشنواره ماندگاران بازار در حال انجام یک کار تیمی با سازمان فرهنگی هنری و شهرداری هستیم که فضائل و ارزشهای اصیل بازار تهران که خودش یک میراث فرهنگی بزرگ برای نسل انقلاب اسلامی و انقلاب مشروطه است را شناسایی و به نسل جدید بازار معرفی کنیم.
حوزه دوم،مدیریت تغییرات فرهنگی است که مربوط به جنگ نرم است. ما تا زمانی که نتوانیم ارزشهای انقلاب و دین خود را به خوبی منتقل کنیم قهرا جوانهایمان را در برابر جنگ نرم تمام عیار دشمنان آسیب پذیر کردهایم. بنابراین ضرورت تام دارد که بتوانیم این تغییرات را رصد کرده و تحت کنترل قرار دهیم.
اولویت بعدی نیز تاکید بر هویت ایرانی، اسلامی و انقلابی است. خوشبختانه در این سه زمینه توافق کامل در حوزه مدیریت شهر وجود دارد. البته باید این پیشنهاد را به سایر نهادهای فرهنگی شهر و حتی کشور ارائه کنیم تا بتوانیم نتیجه بگیریم، زیرا عزم همه لازم است.
متأسفانه اکثراً این برنامهها مختص تابستان است و بهار فعالیتهای فرهنگی با ورود فصل پاییز تابستان نشده زمستان میشود،نظر حضرتعالی در این زمینه چیست؟
با شما موافقم،مناسبتی عمل کردن ضعف اکثر نهادهای فرهنگی است. این در حالی است که اگر وظایف نهادهای عمل کننده در حوزه فرهنگی از لحاظ کارکرد مورد بررسی قرار گیرد ما با سه لایه کار اساسی روبهرو هستیم که مناسبتی عمل کردن آن را محدود میکند.
این سه لایه را مشخص میکنید؟
ما در لایههای بنیادی با اصول و مبانی طرف هستیم. در لایههای میانی با باورها و ارزشها و بالاخره در لایههای بیرونی با هنجارها و رفتارها.
باید توجه داشت که توجه مطلق به مناسبتها گرچه برای خود دارای مزایایی مانند تکریم شعائر است اما عملکرد ما را نسبت به این لایه بندی محدود میکند و اجازه نمیدهد که بتوانیم در این زمینه با برنامه پیش برویم.
میتوانید مثالی ارائه کنید؟
مثلاً در همین حوزه حجاب و عفاف ما با سه ضلع روبهرو هستیم که بدون توجه به آن نمیتوانیم. کار فرهنگی مناسبی را از خود بروز دهیم. حجاب موضوعی اعتقادی ارزشی و رفتاری است.
برای چنین مسئلهای چه برنامهریزی را پیشنهاد میکنید؟
در مدل عملیاتی ما باید از سویی به حجاب به عنوان یک مقوله که مربوط به سبک زندگی است نگریسته شود. در حوزه تغییرات فرهنگی هم باید رصد کنیم و ببینیم موضوع حجاب در جنگ نرم چه جایگاه و چه گلوگاههای آسیب پذیری دارد؟یک بخش ایجابی هم هست که در آن باید حجاب را فارغ از هنجارها و باید و نباید به عنوان میراث فرهنگی و نماد ایرانی، دینی و انقلابی معرفی کنیم. مجموع این کارها اگر عملیاتی شود میتوانیم امید داشته باشیم که موضوع را در سه لایه دیدهایم و در سه جبهه هم برای آن برنامهریزی کردهایم.