چند وقت پیش بود که در حاشیه یکی از هیئت های مذهبی بروشوری به دستم رسید که در آن درباره مقامات اهل بیت (ع)در ملکوت و بهشت و آسمانها مطالبی نوشته شده بود .

دوست داشتم از نویسنده آن که به حسن نیت این مطالب را فراهم کرده بود دسترسی داشتم و با او  صحبت کنم و بپرسم که این همه مقمات به چه مناسبت به اهل بیت (ع) داده شده است؟

 و آیا این همه،پاداش مجاهدتی نیست که خاندان پیامبر (ص)برای اصلاح بندگان خدا و برای تعلیم خلق کرده اند ....؟!

دوست داشتم بگویم این ارزش گوهر آدمی در ذات اوست که خدای حکیم را بر آن داشته معلمانی چنین ارجمند را برای او بفرستد و او را گرامی بدارد...!

دوست داشتم از او بخواهم بنویسد "در زمین" چه اتفاق افتاد که این افراد درهای ملکوت خدا را بر خود گشودند.

به نظر من "راه تکامل" هنوز هم "در زمین" باز است اگر بدانیم می شود،که خوب شد،

 می شود فهمید اگر فاطمه و زینب و معصومه سلا م الله علیهن امروز بودند چه می کردند و من و شمایی که می نویسیم و می خوانیم باید بدانیم این کار دست یافتنی است.

تا چیزی ننویسیم که رسالت بزرگ معصومین را به جای اصلاح انسانها و تربیت نوع بشر ،فقط حاجت برآوردن و شفا دادن به بیماران معرفی کنیم(آن کاری که نصارا بر مسیح(ع) روا داشتند)

... تا همان که در کنار ما ، در کوچه و خیابان به غفلت قدم بر می دارد خیال نکند که دین همان قصه ای بود که روزی آغاز شد و روزی هم پایان پذیرفت...

تا جماعتی که امید دارند نا امید نشوند و حس کنند که رحمت خدا فراگیرتر از غضب اوست .

آن هنگام که رحمت را  بجای چشم پوشی از گناه و عصیان رحمت را در ایجاد زمینه برای آگاه شدن بدانیم!

ساده بگویم و، بدانیم می توانیم پا در جای پای مراد خود بگذاریم آنگاه که نشان پای او را "درزمین"ببینم و می بینیم که به چه سویی رفته است .

بیائیم به جای رصد آسمانها در میانه زندگی در همین گرفتاریهای و روز مرگیها،فاطمی شدن را در زندگی حس کنیم که فاطمه نیز این راه را زیر همین آسمان پیمود،که ما هستیم....