در آستانه عید زیبای غدیر خم قرار داریم. عیدی که یادآور تکرار تجربه ی عهد نخستین برای ما است. یک بار دیگر خدای بزرگ بر لبان بنده اش و پیغامبر واپسین اش جاری کرد تا مهم ترین عهد دنیا را از انسان ها بگیرد. عهدی که بر جان یک یک همه کائنات سنگینی می کند و آن ولایت است.

ولایت،همان عهدی که هماهنگی شورانگیز و رهروی پر مهر و محبت است.همان جبر و تفویضی که سرنوشت آدمی بر آن رقم خورده تا آزادانه حقیقت ناگزیر برخاسته از سرشت طبیعت را به جان بپذیرد.

ولایت همان نوری استکه آدمی را هدایت می کند و همان روحی است که خدای بزرگ بر مشتی خاک دمید و او را لایق سجده فرشتگان  نمود.

ولایت همان است آدمی را از خوردن میوه ممنوعه ظلم و حیله و سودای ماندگاری در این خاکدان مبرا می کند و راه ماندگاری در عالم را با شهد شهادت به ما می آموزد.

و غدیر خم تجلی گاه تولد انسان با عهد ولایت است آنگاه که آشکارا باید دست بر دست ولی بزنیم و او را بخواهیم تا از خدای او خواسته شویم.

اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر نصره و اخذل من خذله